"o mü'minin hayatını, olup bitmiş, ihtimal ki istiğfarı da çoktan yapılmış bir fiilin yaşandığı anda durduruyor; sanki sürekli o hatayı işliyormuş gibi, o hatayı işlemeye hâlâ devam ediyormuş gibi, elinin veya dilinin işlediği o hataya bütün âzâları hâlâ onay veriyormuş gibi bir tutumdu gıybet zira." (*)
