çocukuluğumuzun kendine has ritüellerinden biridir kan kardeşliği.birbirine çok sadık iki arkadaş elini kolunu falan kanatır kanlarını birbirlerine sürterler.burada acı duyulmaz hastalık düşünülmez.bu ulvi birlikteliği ifa etmek adına çekilen acılar da tatlıdır.büyük bir ciddiyet ve samimiyet içide kendine has bir duruşla bu kardeşlik töreni yerine getiriilr.ve artık kan kardeşidirler.ebedi yemin gerçekleşmiştir...

kanka kelimesine de bu söz öbeğinden gidildiği düşünülmektedir.