"yoruldum, patron. yollarda, yağmurda yalnız bir güvercin gibi olmaktan yoruldum. hiçbir zaman ne yapacağımı, nereye gideceğimi, söyleyecek bir dostum olmamasından bıktım artık. en çokta insanların birbirine kötü davranmasından bıktım. dünyada her gün hissettiğim ve duyduğum acıdan bıktım. o kadar çok var ki sanki kafama cam parçaları sokuluyor. her zaman, her zaman… anlayabiliyor musun beni patron. her zaman bu acıyı taşıyorum.”(bkz:yeşil yol)
