ayıplamak

kendi nefsini temize çıkararak, karşısındaki kişinin nefsine odaklanmaktan kaynaklanır.

kim bir kardeşini, bir günah sebebi ile ayıplarsa, o günahı işlemedikçe o kimse ölmez. (hz. muhammed (sav))kendi ayıbını gören kişiye ne mutlu.(mevlana)

(bkz:elalem görse ne der)

"settar" isminin tecelli etmediği durumlarda ortaya çıkandır.
kulun haddini bilmezliğin sınırlarını zorlamasıdır.
kendi hatalarıyla yüzleşememiş olmanın doğurduğu bir savunma mekanizmasıdır. uzak durulası insan tipidir.

arapça karşılığı aabe - yeıybü - aybün olan kelimedir...
ecvef fiildir...