i̇nsan fıtratı gereği doyum konusunda sıkıntı içerisinde olan bir varlık. ebedi saadeti kazanmak maksadıyla gönderildiği dünyada hep daha iyisini ve mükemmelini arayış içerisinde. kötünün kendisine yaklaşmasını hiç istemiyor, irade dışında geleni kabul dahi etmiyor. hep en iyi ile beslenme içinde. mevlana hazretleri mesnevi'de "şeker gibi süregider bir süre sonra neşter isteyen bir çıban çıkarır" diyor insanın bu hali için. bir süre sonra kurtulmak ister diyor. i̇nsan kendi eliyle kendini ateşe atıyor farkına dahi varmadan. halbuki burada rabbe güvenmeyi anlamak, bilmek gerek. kayyum olan allah insana yeter.
