beyhude ömrüm – dertli sözlük
bir mustafa kutlu hikayesi. i̇smini öğrenemediğimiz bir köylünün hikayesi yazılmış kendi ağzından. kıraç yerde bahçe kurma sevdası, ailesine olan bağlılığı, köy hayatı... gözünüzde canlandırması kolay bir kitap.

-i̇nsanoğlunun bir yerde, bir işte yalnız olmadığını anlaması ne kadar güzel bir şey.
kalpten kalbe giden yol bu olsa gerek.

-gülüştük.
nedir yani; bir karı-kocanın dağ başında bir köylü de olsa, birbirini sevip sayması bahtiyarlık değil midir. o sıra her ikisi de birbine bakıp:
cenab-ı hakk seni bana, çoluk- çocuğuma bağışlasın diye içinden geçirmesi çok mudur.
her derdin ilacı; bir tatlı tebessüm, iki güzel söz.

-öyle, bir tahta üstüne oturup derdime yanıyorum. erkek adam eşinde önce gitmeli. yaşlı bir erkek eşini kaybedince yetim çocuğa dönüyor; eli iş tutmaz, kendine bakamaz. oysa kadınlar daha metin ve yalnızlığa dayanıklı.

-aman allahım, ne güzel, ne güzel.
yağsın durmadan, yağsın ve örtsün üstümü bu çiçek kokuları, neredeyim ben?
gözlerimde yaş, elimde dua.
öldüm ve bir bahçeye gömüldüm.