sözlüğümüzün birinci nesil yazarı. uzun zamandır buralara gelmiyor bir rüzgar esmesini isteriz.
bundan yaklaşık bir ay önce düzenlenen kocatepe gençlik fuarının son gününde metin karabaşoğlu'nun sohbeti vardı. program geç saatte bittiği için bütün gün gitsem mi gitmesem mi diye düşünürken sevgili aynı adam'da katılacağını beni de eve bırakabileceğini söyledi. programa gittik, dinledik, metin hocamla sohbet ettik ve artık yolculuk vakti gelmişti. iyilikhane ekibinden birkaç arkadaşla birlikte bizi sırasıyla evimize bıraktı güzide yazarımız. 5 kişi kısa ankara yolculuğunda mümkün sohbetlerin en güzelini yapmıştık. benim için makam arabası programı gibi olmuştu. konuşmalar arkadan gelen radyo müziğiyle eşsiz bir hal aldı. aynı adam'la eski günlerden(*), birlikte katıldığımız programlardan bahsettikçe daha da güzelleşiyordu. unutamayacağım günlerden biri oldu benim için. bu metni yazarken bile hala o mutluluğu hissedebiliyorum. değerli yazarımızın allah gönlüne göre versin, işlerini rast getirsin, yar ve yardımcısı olsun. tekerine taş değdirmesin. (*) (*)
kimsenin özel'den daha güzel okuyabileceğine inanmadığım şiir. solculuk zamanlarından kalan...https://www.youtube.com/watch?v=9qauwjbrevm&t=48s
