bu yüksek ayet-i celilenin en yüksek makasıdından birisi temennamızdan ye'si kesip, bilmeden harice attığımız mülk-ü ilahiyi sahibine teslim etmesidir.evet insan kendi malumatınca: "o adam olmaz. şu kişi değişmez. o bunu kabul etmez. onlar yapmazlar. şunlar etmezler" deyip ümitsizliğe düşer.. ayet ise onlara: "hayır! siz üzerinize vazife olanı yapın. kendi malumatınıza güvenip kalmayın. kalpler allahın elindedir. siz ne kadar bilirseniz bilin bütün bildiklerinizin tersine allah ol deyince oldurur size düşen kendi vazifenizdir kalpleri idare etmek, kabul ettirmek onun vazifesidir. vazifenizi yapın ümidvar olun. kalbleri çevirmek allahın elindedir o o'nun vazifesidir sizin vazifeniz hizmettir netice ise alahın vazifesidir. vazifeni yap vazife-i ilahiye karışma" deyerek yesin önünü keserken..diğer taraftan uluhiyetindeki mülkiyetini hatırlatarak: "siz nasıl: 'hayır değişmez' , 'onlardan olmaz', 'şu imkansız', 'bu iş muhal' deyip allahın ol deyince olduran kudretini yabana atıyorsunuz. değişmez adam dedikleriniz allahın kulu değiller mi? allah onların kalbini değiştiremez mi? -haşa- olmayacak işleri olduran o değil miydi yine olduramaz mı? siz nasıl allahın mülkü hakkındaki kararını tahdid eder gibi konuşursunuz" diye haddimizi hatırlatır.rabbena la tuziğ gulubena ba'de iz hedeytena ve hablena milledunke rahmeh.inneke entel vehhab.
