artık daha anlaşılır bir dille yazılan ilaç kullanım kılavuzları.
mutlaka ama mutlaka okunması gerekir.
yıllar evvel ramazanın ilk günü iftarı kokoreçle yapma gafletinde bulunan abim, o gün yediği kokoreçten zehirlenmiş. aynı zamanda psikolojik olarak da çok sağlıklı olmadığı bir dönem. doktora gidiyor ve normalde doğru düzgün ağrı kesici bile içmeyen biri olduğu için doktorun verdiği ilaçların prospektüslerini okuması gerektiği aklına gelmiyor. normalde ben eve giren her ilacın prospektüsünü okurum, o gün ben de abim ya da babam okumuştur herhalde diyerek umursamıyorum. babam da, koca çocuk, bakmıştır herhalde diyor, o da okumuyor. abim ilaçları kullanmaya başlıyor ve birkaç gün sonra yine iftarda dışarıdayken abimin arkadaşlarından biri babamı arayıp abimin iyi olmadığını, babamın gidip onu almasını söylüyor. göz kürelerinde istem dışı oynamalar var, kendisini iyi hissetmiyor falan. 3 gün devam ediyor bu durum. kimse ilacın prospektüsünü okumadığı için ve abim de o dönem psikolojik olarak da zaten iyi olmadığı için nedenini ilaca bağlayamıyoruz. psikolojik olduğu düşünülüyor. ilacı veren doktor da hastayı küçümseyen tiplerden, kuruntu yaptığımızı söylüyor. fakat kullandığı ilaçlardan birinin bir yan etkisi varmış okülojirik kriz adında. hastanın göz kürelerinin, kendi kontrolü dışında yukarı doğru kaymasına sebep oluyormuş. kriz başladığında biz abimin yalnızca göz aklarını görüyoruz birkaç dakika boyunca. kendisi de o kadar emin ki aklını kaybettiğine, hala aklım başımdayken son bir namaz kılayım falan diyor.
aynı zamanda ilacın diğer yan etkileri depresyon, intihar eğilimi... olaydan bir gün önce abimin gözlerine bakıp "ne kadar güzel yahu göz rengin" falan demişim, inanılmaz bir vicdan azabındayım. sonra başka doktora gidiyorlar, olayın ilaçtan dolayı olduğu anlaşılıyor.
abim o günden beri çok çok mecbur kalmadıkça ilaç kullanmaz. tam bir hastalık hastası haline geldi, biraz tansiyonu düşse; öleceğini zanneder. ama garip olan, yıllar sonra yine bir gün kokoreç yemeye gittiğini öğrenip nasıl hala yiyebildiğini sordum. şaşkın şaşkın "neden ki?" dedi bana. olayı anlattım, hatırlamıyor. (bkz:dissosiyasyon)
o ilacın yan etkilerinden haberdar olmaması hayatını gerçekten büyük ölçüde olumsuz olarak etkiledi.(*)
nitekim bazen hayati önem taşıyor prospektüs, okumadan ilaç kullanmayın.
ilgili ilaç: metpamid
mutlaka ama mutlaka okunması gerekir.
yıllar evvel ramazanın ilk günü iftarı kokoreçle yapma gafletinde bulunan abim, o gün yediği kokoreçten zehirlenmiş. aynı zamanda psikolojik olarak da çok sağlıklı olmadığı bir dönem. doktora gidiyor ve normalde doğru düzgün ağrı kesici bile içmeyen biri olduğu için doktorun verdiği ilaçların prospektüslerini okuması gerektiği aklına gelmiyor. normalde ben eve giren her ilacın prospektüsünü okurum, o gün ben de abim ya da babam okumuştur herhalde diyerek umursamıyorum. babam da, koca çocuk, bakmıştır herhalde diyor, o da okumuyor. abim ilaçları kullanmaya başlıyor ve birkaç gün sonra yine iftarda dışarıdayken abimin arkadaşlarından biri babamı arayıp abimin iyi olmadığını, babamın gidip onu almasını söylüyor. göz kürelerinde istem dışı oynamalar var, kendisini iyi hissetmiyor falan. 3 gün devam ediyor bu durum. kimse ilacın prospektüsünü okumadığı için ve abim de o dönem psikolojik olarak da zaten iyi olmadığı için nedenini ilaca bağlayamıyoruz. psikolojik olduğu düşünülüyor. ilacı veren doktor da hastayı küçümseyen tiplerden, kuruntu yaptığımızı söylüyor. fakat kullandığı ilaçlardan birinin bir yan etkisi varmış okülojirik kriz adında. hastanın göz kürelerinin, kendi kontrolü dışında yukarı doğru kaymasına sebep oluyormuş. kriz başladığında biz abimin yalnızca göz aklarını görüyoruz birkaç dakika boyunca. kendisi de o kadar emin ki aklını kaybettiğine, hala aklım başımdayken son bir namaz kılayım falan diyor.
aynı zamanda ilacın diğer yan etkileri depresyon, intihar eğilimi... olaydan bir gün önce abimin gözlerine bakıp "ne kadar güzel yahu göz rengin" falan demişim, inanılmaz bir vicdan azabındayım. sonra başka doktora gidiyorlar, olayın ilaçtan dolayı olduğu anlaşılıyor.
abim o günden beri çok çok mecbur kalmadıkça ilaç kullanmaz. tam bir hastalık hastası haline geldi, biraz tansiyonu düşse; öleceğini zanneder. ama garip olan, yıllar sonra yine bir gün kokoreç yemeye gittiğini öğrenip nasıl hala yiyebildiğini sordum. şaşkın şaşkın "neden ki?" dedi bana. olayı anlattım, hatırlamıyor. (bkz:dissosiyasyon)
o ilacın yan etkilerinden haberdar olmaması hayatını gerçekten büyük ölçüde olumsuz olarak etkiledi.(*)
nitekim bazen hayati önem taşıyor prospektüs, okumadan ilaç kullanmayın.
ilgili ilaç: metpamid
