aşka düşmek

bir çukura, dipsiz bir kuyuya düşmeye benzemez zannımca. yaralanırsın, berelenirsin, şifaya muhtaç hale gelirsin ve daha derine indikçe, yaralar derinleştikçe şifa bulursun. kalbin biyolojik olarak çok dayanamadığı bir şeydir ki, doğrudan derin'le tanışanlar çok fazla yaşamazlar.
adım adım, yudum yudum sindirmek gerekir. yani aşka düşmemek için değil pekala, asıl düşerken adımlara dikkat etmek gerekir. gerisi aklın, iradenin, mantığın işi değil zaten. aşk kapısına düşünce, içeri girerken, akıl kapının koluna takılır kalıverir.
aşkı ilahi dünyevi diye ayırsak da, aşk tek'lik işidir, bir'lik zanaatidir, özünde sınıflandırmanın s'si yoktur diyebiliriz. (*)
(bkz:aşk hakkında atıp tutmak) (*) (*)

kalbinin üstüne düşüp muhtemelen yaralanmaktır.

aşık olmaktır. zor bulunur, zordur yaşamak, kıymetlidir, tadı da kendisi de ömür boyu unutmazlar.

hüsrana uğranacağı bilinmesine rağmen bile bile lades demek akıl karı olmasa gerek. allah kurtarsın.

yer yer bir "zan"dan ibaret olabilir. anlaşıldığında en az aşkın kendisi kadar yıpratır. mahvetmeyeni ise ilahi olanıdır.

sonrasında yatağa düşüren hollywood filmlerinin genel konusu. anadolu kültüründe bu terime yer yoktur.

dipsiz kuyu misali düştükçe düşersin. lakin sonu yoktur. bir de -zede'lerinden dinlemek gerekir.

buzda kayıp düşmekten daha vahim bir durumdur çoğu zaman.

aşk\l\a kalkmaktır..

akıl tutulması hali bir nevi.