ismet özel'in kendisine aynı isimle şiir gönderen ataol behramoğlu'na yazdığı şiir. sana durlanmış kelimeler getireceğimpörsümüş bir dünyayı kahreden kelimeler kelimeler, bazısı tüyden bazısı demirseni çünkü dik tutacak bilirim kabzenin, çekicin ve divitin tutulduğu yerden parlayan şiir.zorlu bir kış geçirdim, seninki gibi neftîacıktım, bitlendim, bir yerlerim sancıdı sökmedi ama hoyrat kuralları faşizminçünkü kalbim aşktan çatlayıp yarılırdı.her sabah çarpışarak çekilirdi karanlık alnacımdanacılar bile duymadım kof yürekler önündebeynim her sabah devrimcinin beyniydiayaklarım donukladı gelgelelimsağlığın yerinde mi? yaraların kabuğu kolayca kaldırılıyor halkın doğurgan dünyasına dalmakla onların güneşe çarpan sesini anlamayan dört duvarın, tel örgünün, meşhur yasakların sahipleriseyir bile edemezken içimizdeki şenliğiyılgı yanımıza yanaşmazkenbizi kıvıl kıvıl bekliyorken hayatyıkılmak elinde mi? boşuna mı sokuldu bankalara petrol borularına kundakkurşun işçinin böğrünü boşuna mı örseledivarsın zındanların uğultusu vursun kulaklarımıza yaşamakbizimçün dokunaklı bir şarkı değil ki.bu yürek gökle barışkın yaşamaya alışmış bir kereve inatla çevrilmiş toprağın çılgarınayazık ki uzaktır kuşları, sokaklarıyla bizim olan şehirama ancak laneti hırsla tırpanlayamamak koyuyor insanaöpüşler, yatağa birden yuvarlanışlarsevgiyle hatırlansa bile hatta.köpüren, köpürtücü bir hayatın nadasıdır kardeşimbütün devrimcilerin çektikleribiliriz dünyadaki yorgunluk habire mızraklanırdağlarda gürbüz bir ölümdür bizim arkadaşlarınkipusmuş bir şahanız şimdilik, ne kadar şahan olsakama budandıkça fışkıran da bizlerizölüyoruz, demek ki yaşanılacak...
