dün meydandaydım yine .meydanda; doksan yıldır çile çekmiş ninem,diyordu tasavvuf musikisi çalan koro.90 yıl, yüz yıl belki de 300 yıl. çok çile çektik. müslümanlar olarak, türk milleti olarak. hep darbelerle işkenceler, ölümler, zulümler. hep kısık sestik .acılarımızla yoğrulan. i̇lk defa bir kez millet hep birlikte ayağa kalktı. zalime dur dedi. bu dur demek hiçte öyle kolay değildi. kimi candan geçti, kimi maldan, kimi yardan. ölüme bile bile yürümek nasıl bir histir mesela. büyük bir adanmışlık, büyük bir iman olmadan olmaz. ne mücadeleler verilmiş ne gencecik fidanlar toprağa düşmüş o gece .biz rahatça yaşayalım diye.
bize düşen ne diye düşünüyorum. bize düşen ne. ben ne yapmalıyım diye. canla başla anlatıyorum gençlere o geceyi ama yeter mi yetmez. dinini, vatanını her şeyden çok seven insanlar yetiştirmemiz lazım. bu da yetmez. kendi yetenek ve becerilerimizi, belki de atıl bıraktığımız yeteneklerimizi bu yolda sarf etmeli.
bir ülke daha yok, bir vatan daha yok. son kale son umut.
bize düşen ne diye düşünüyorum. bize düşen ne. ben ne yapmalıyım diye. canla başla anlatıyorum gençlere o geceyi ama yeter mi yetmez. dinini, vatanını her şeyden çok seven insanlar yetiştirmemiz lazım. bu da yetmez. kendi yetenek ve becerilerimizi, belki de atıl bıraktığımız yeteneklerimizi bu yolda sarf etmeli.
bir ülke daha yok, bir vatan daha yok. son kale son umut.
