her defasında durup izlemeyi çok sevdiğim çocuk grubu. beni oyunlarına alsalar oyuna gireceğim yani ama almıyorlar nedense. (*) anca top önüme düşerse şu topu göndersene demeyi biliyorlar. ayıp ya.
başıma olmaz işler açan çocuklardır.
bir gün dersten çıkmış eve gidiyorum,
iktisat bölümü önünde bu çocuklardan iki tane var,
bunlardan 20-30 metre ilerde mimarlık bölümünün çimlerinde ise halk oyunları topluluğu kendi çapında tatbikat yapıyor,
topluluktan yaklaşık 20 civarı kız ve 20 civarı erkek değişik oyunlar sergiliyor, antreman yapıyorlar,
bense çocukları izliyorum,
bir tanesi topa öyle bir vurdu ki top halk oyunları ekibinden bir kızın kafasında patladı ve kızcağız yere yığıldı kaldı.
ehhh ben de boş bulundum kahkahayla gülüyorum,
(ama olay bana çok komik geldi allah affetsin).
bir anda topluluğun hepsi bana döndü,
sonra farkettim ki, o iki küçük çocuk topa vurduktan sonra kirişi kırmışlar kaçmışlar,
ve ortadaki topa vuran tek şüpheli benim,
önce topluluktaki bana doğru gelen gençlere baktım,
sonra benim vurmadığımı anlatabilir miyim diye düşündüm,
sonra da bir delikanlıya yakışır şekilde kaçtım.
ve o günden beri bu futbol oynayan çocuklar görürsem temkinli davranırım.
