kendi değerlerimizden veriyorsak vah bize. bir insan için yapıyorsak binlerce vah. i̇nsanlar için kendimizden verdiğimiz her taviz senelerce oluşturduğumuz karakterimize hakaret niteliğinde. bırakalım bizi değiştirmeye kalkışmayanlar kalsın diğerleri gitsin. ne diye tırnaklarımızı geçiriyoruz sevdiklerimizin yakasına. halbuki biz elmayı seviyoruz diye elmanın bizi değiştirme hakkı olmamalı değil mi? haha!
kıymetli bir abim şunu demişti,aklımda mıh gibi çakılı."kutsal bir dava ile ilgilenmen seni değerli yapmaz. i̇lgilendiğin mesele hakkında verdiğin tavizlere bakılır, evrensel bir kuraldır."
diğer bir tavizi doğurandır. son taviz de verildiğinde elden kayıp gidenlere bakılınca ilk tavizin her şeyin müsebbibi olduğu idrak edilir.
bir konunun gerçekleşmesi için başka bir şeyi gözden çıkarmak. her şey için geçerli değildir, mesela hasan tahsin feyizlinin dediği gibi dinden taviz vererek dine hizmet edilmez.
