çocuk yahudiyim de dese, dinsizimde dese çocuk olduğu cihetle masumdur, mazurdur. günah islese çoğu cürümde cezai ehliyeti yoktur.
bize safi hamur olarak emanet edilen çocukların içinden bugün hangi tatlı yemişin lezzeti veya hangi acı zehrin sancısı tadılıyorsa...bunun vebali hamura emanetcilik eden ebeveynin boynundadır.
müslüman, mutaassıp, cemaatçi, tarikatçi, islamcı, muhafazakar, ilaahir...geçinen biz ailelerin evlatları ne haldeler ki- bu kahirekseri dinde zayıf ailelerin elinde yetişmiş sabiler ne halde olacaklar.
hasta ağaç sıhhatli meyve vermez, hasta koyun şifalı süt emzirmez. bu aynavari hadiseler, bize, kendimize bakmak için ilahi vesilelerdir. nasıl bu yavrucaklari ve çoklarını kusmuklarımızla besledigimizin ifadesidir.
herkes nesilden sikayet etmekte iken...kız çocukları ev ve aile bilincinden taa ilkokul yasinda koparılıp, fıtratı çabuk yetişmeye meyyal, çabuk olgunlasmaya hazır olan o kız evlatlar, bırakın yarına lazım bir aile bilincini, kendi ailesine karşı bir tavr-ı evladiyeden ari büyüyor, zira gününün azam kısmını ailesiyle değil ogretmen denilen, çoğu kendisi gibi matematik fen çözdü diye oraya gelebilmis liyakatten pek uzak zavallı evlatlarımız elinde heba oluyorlar, sadece dünyevi mesleklere sevk ediliyorlar ve çocuğun en birinci hocası olan validelik müessesesi yıkılıp, çocuklar kreş, okul ve internet tarafindan emzirilmiş, büyütülmüş nesiller yetişti..
şimdi bize, sözde kendi simit yeyip evladına pasta yedirmeyi bahane edip, kendi pek lüks hayatlari için gece gunduz çalışıp, çocuğu bakıcıya, kreşe, internetin insafına bırakan ana babaların yüzüne o çocuklar tarafindan o simitler çarpıldığı gibi, bu neslin valideyninin(anababasinin) yüzüne de atılıyor.. yarın ellerindeki eski telefonlarını, hatta baskaca yedirdiğimiź icirdigimiz hatta giydirdigimiz şeyleri çıkarıp umum ortasında yüzümüze çarpacaklar.. böylece yüzümüze gelen manevi tükürükleri hepimiz üstümüze alalım.
her bir paresi o simitlerin, ilahi taşlar gibi kafalarımıza düşüp bizi uyandırsın ve bu ciğer pareler bizim serrimizden kurtulmaları için bize kuvvetiiman ve şuura vesile olsun (amin).
bize safi hamur olarak emanet edilen çocukların içinden bugün hangi tatlı yemişin lezzeti veya hangi acı zehrin sancısı tadılıyorsa...bunun vebali hamura emanetcilik eden ebeveynin boynundadır.
müslüman, mutaassıp, cemaatçi, tarikatçi, islamcı, muhafazakar, ilaahir...geçinen biz ailelerin evlatları ne haldeler ki- bu kahirekseri dinde zayıf ailelerin elinde yetişmiş sabiler ne halde olacaklar.
hasta ağaç sıhhatli meyve vermez, hasta koyun şifalı süt emzirmez. bu aynavari hadiseler, bize, kendimize bakmak için ilahi vesilelerdir. nasıl bu yavrucaklari ve çoklarını kusmuklarımızla besledigimizin ifadesidir.
herkes nesilden sikayet etmekte iken...kız çocukları ev ve aile bilincinden taa ilkokul yasinda koparılıp, fıtratı çabuk yetişmeye meyyal, çabuk olgunlasmaya hazır olan o kız evlatlar, bırakın yarına lazım bir aile bilincini, kendi ailesine karşı bir tavr-ı evladiyeden ari büyüyor, zira gününün azam kısmını ailesiyle değil ogretmen denilen, çoğu kendisi gibi matematik fen çözdü diye oraya gelebilmis liyakatten pek uzak zavallı evlatlarımız elinde heba oluyorlar, sadece dünyevi mesleklere sevk ediliyorlar ve çocuğun en birinci hocası olan validelik müessesesi yıkılıp, çocuklar kreş, okul ve internet tarafindan emzirilmiş, büyütülmüş nesiller yetişti..
şimdi bize, sözde kendi simit yeyip evladına pasta yedirmeyi bahane edip, kendi pek lüks hayatlari için gece gunduz çalışıp, çocuğu bakıcıya, kreşe, internetin insafına bırakan ana babaların yüzüne o çocuklar tarafindan o simitler çarpıldığı gibi, bu neslin valideyninin(anababasinin) yüzüne de atılıyor.. yarın ellerindeki eski telefonlarını, hatta baskaca yedirdiğimiź icirdigimiz hatta giydirdigimiz şeyleri çıkarıp umum ortasında yüzümüze çarpacaklar.. böylece yüzümüze gelen manevi tükürükleri hepimiz üstümüze alalım.
her bir paresi o simitlerin, ilahi taşlar gibi kafalarımıza düşüp bizi uyandırsın ve bu ciğer pareler bizim serrimizden kurtulmaları için bize kuvvetiiman ve şuura vesile olsun (amin).
