dücane abimizin (cündioğlu) harikulade kitabı.kapı yayınlarından.
(bkz:rütbe-i rifat)
aynı çağda yaşadığım, etrafımda olan birçok insanı artık sevmiyorum. hatta birçoğuna saygı bile duymuyorum. bilmiyorum bende bir sorun oladabilir. kalbin hastalıkları başlığına mı yazmalıydım bu entryi? belki... ya da çağımız insanın sevgi tanımıyla benim sevgi ile ilgili düşüncelerim uyuşmuyordur. çağımız insanı seviyor ama öldürüyor, seviyor ama eziyor, seviyor ama aç bırakıyor, seviyor ama saygı duymuyor, seviyor ama en yakınındaki insanlar için bile küçük hesaplar yapıp oyunlar oynuyor. ama seviyor... hani bir şarkı vardı... ben sevmek, sevmek isterdim diye... i̇sterdim ama artık değil. bazıları diyecek insanlık hep böyledi, böyle gelmiş böyle gider. öylese o vakit alın sizin olsun... ne diyeyim?
