yağmur sonrası toprak kokusu

insanların en sevdiği kokular arasında ilk sıralarda. ölüme eş değer sayanlarda var, topraktan geldik toprağa gideceğiz mantığıyla.

petrikor olarak isimlendirilen hoş bir koku. buna sebep olan, topraktaki bitki ve hayvan dokularını parçalamakla görevli aktinomiset isimli bir bakteridir.
yağmurun yağmasıyla üretmiş olduğu sporlar çevreye dağılır. sporlarını toprağın kuru olduğu zamanlarda ürettiğinden bu kokuyu çoğunlukla yaz ortası ve sonbahar başlangıcındaki yağışlarda duyarız.

benim için en huzurlu şeylerden biri. kokusu geldi mi hemen çıkarım yürüyüşe. istanbul'da toprak çok olmasa da geliyor kokusu, çok şükür.

(bkz:petrikor)

üniversite arkadaşımın en sevdiği kokulardan biridir. yağmur yağarken yağmur sesinde kahve içmek, cam kıyısında yağmuru izlemek gibi sevdiği şeylerin yanında bu kokuyuda seviyor olması pek de yadırganmayacak bir durum. (bkz:kahverengigözlü)aynı zamanda bende çok severim bu kokuyu. doğanın tekrar canlandığı ve tekrar rahat bir nefes almaya başladığı hissini uyandırır bende.

bu bayram yine gelmiştir hoş gelmiştir.

bana hem güzel bir hissiyat veren hem de 'solucanlar da topraktan çıkmıştır şimdi' diye kara kara düşündürten koku. aslında hoş kokudur keşke solucanlar o kadar meydanlara inmese (*)

nefes darlığına yol açan önemli etmenlerdendir.

öze duyulan hasretin bir nebze dinmesi.

bu koku genellikle bahar yağmurlarıyla beraber uyanır.sağanak yağmur durumlarında genelde pek duyulmaz toprak yerini çamura bırakmıştır çünkü.o zaman da solucanlar iş başı yapar.