abdurrahim yüce’nin tavsiyesi üzerine okuduğum kitaptır.
“papalagi, “size ışığı getirdim” demişti. yüreklerimizi alevlendiren, duygularımızı mutluluk ve şükranla dolduran o güzelim ışığı. işığı bizden önce ele geçirmişti o. daha en eski atalarımız bile doğmadan önce aydınlıktaydı papalagi. ama o, başkaları aydınlansın diye ışığı elinin ucunda tutuyor. kendisi, kendi bedeni ise karanlığın içinde. işığı elinde tuttuğu için, ağzından tanrı’nın adını düşürmemesine rağmen yüreği tanrı’nın uzağında.” diyor kitabın son bölümünde.
samoa'nın haritadaki yerine bakınca, dünyanın geri kalanından izole bir yerde okyanusun ortasında olduğu görülüyor. kitabı okuyunca insan merak etmiyor değil, acaba şu an nasıl bir yer diye...
“papalagi, “size ışığı getirdim” demişti. yüreklerimizi alevlendiren, duygularımızı mutluluk ve şükranla dolduran o güzelim ışığı. işığı bizden önce ele geçirmişti o. daha en eski atalarımız bile doğmadan önce aydınlıktaydı papalagi. ama o, başkaları aydınlansın diye ışığı elinin ucunda tutuyor. kendisi, kendi bedeni ise karanlığın içinde. işığı elinde tuttuğu için, ağzından tanrı’nın adını düşürmemesine rağmen yüreği tanrı’nın uzağında.” diyor kitabın son bölümünde.
samoa'nın haritadaki yerine bakınca, dünyanın geri kalanından izole bir yerde okyanusun ortasında olduğu görülüyor. kitabı okuyunca insan merak etmiyor değil, acaba şu an nasıl bir yer diye...
