kendinden usanmak – dertli sözlük
kendine kalp nazarıyla değil nefisle bakmayı alışkanlık edinenlerin -eleştiri değil, farkındalıkçün-
sık sık düçar olduğu iletişim rahatsızlığı. antibiyotikten kaçınınız, ismail acarkan bey'e danşınız.
"kalp şahitlik eder, biz şahitlik etmeye geldik. olaylara kalple müdahil olun, nefisle müdahil olursanız, ölçme biçme aracı olan nefsi yanlış işlerde harcarsınız"
işte sonra kendinizde usanırsınız. yani diyoki "kendi" iterated as "kalp" not "nefis". thanks.
i̇nsan yaşanılan hayatın kargaşasından kendine vakit ayıramaz, zamanımızın öyle hızlı bir akışı var ki kendini aramak, bulmak eylemine girişmek imkansızlaşır insan bu nedenden ötürü asabileşir ve hayatını 24 saat bir molotonluğun içine hapseder ve hayatımızdan, kendimizden usanırız
gayemiz yaşadığımız şu kısacık ömrümüzde kendimizi bulabilmek ve hep değişim içinde olabilmek.
nefsinden usanmaktır. agresifliğinden, maymun iştahlılığından, tembelliğinden, az bilip çok bilmişliğinden, doğru bildikleriyle yetinip gelişmeye direnişinden, yanlışlanınca diplerde sürünüşünden, aynı zamanda kendini göremeyip zayi edişinden, melankolisinden, herşeyi didikleyip tadını kaçırışından…….. usanıyor insan.
mesele kendimiz miyiz yoksa yıllardır bize diretilenlere artık katlanamıyor oluşumuz mu?

usandığımız aslında kendimiz miyiz yoksa vermek istemediğimiz tepkileri verdiğimiz için içimizde yaşadığımız savaşın bizi kendimize soğutması mı?

bıktığımız aslında; saklamaya çalışmaktan çok yorulduklarımızı taşıyacak gücümüz var'mış' gibi görünmek...