geçen gün savaş bölgesindeki evleri gezdim. oyuncak bebekler, ilkokul defterleri, aile fotoğrafları, yadigarlar... evvel zamanda "şehitlerimiz toprakta tohum, hasadımız devrim olacaktır." şeklinde düşünürken bu manzara karşısında ürktüm, titredim. güzelim evler harabeye dönmüşken insanlara kim bilir neler olmuştur. harp kanunu ilahi ise de son raddede başvurulmalıymış. barışın yolu savaştan geçerken olacakların ağırlığı düşünülmeliymiş...