yağmurcu

originali için buyurun:
the rainmaker shared by carl jung as told to him by richard wilhelm
there was a great drought where wilhelm lived; for months there had not been a drop of rain and the situation became catastrophic. the catholics made processions, the protestants made prayers, and the chinese burned joss sticks and shot off guns to frighten away the demons of the drought, but with no result. finally the chinese said: we will fetch the rain maker. and from another province, a dried up old man appeared. the only thing he asked for was a quiet little house somewhere, and there he locked himself in for three days. on the fourth day clouds gathered and there was a great snowstorm at the time of the year when no snow was expected, an unusual amount, and the town was so full of rumors about the wonderful rain maker that wilhelm went to ask the man how he did it. in rue european fashion he said: “they call you the rain maker, will you tell me how you made the snow?” and the little chinaman said: “i did not make the snow, i am not responsible.” “but what have you dont these three days?” oh, i can explain that. i come from another country where things are in order. here they are out of order, they are not as they should be by the ordnance of heaven. therefore, the whole country is not in tao, and i am also not in the natural order of things because i am in a discorded country. so i had to wait three days until i was back in tao, and then naturally the rain came.”

i̇smini jung'un bir hikayesinden alan salih mirzabeyoğlu eseri. hikaye kısaca şöyle:

- “kiautschau bölgesinde korkunç bir kuraklık oluyor ve yöre halkı umutsuzluk içinde… katolikler, protestanlar, yağmur için dua ediyorlar, çinliler kutsal ateş yakıyorlar… fakat hiçbiri işe yaramıyor… o zaman “yöre konseyi”, iç bölgelerden, schantung’dan bir uzman, bir yağmurcu getirtmeye karar veriyor…

kendisini şehir kapısında karşılamaya geliyorlar ve soruyorlar:
- “sizin için ne yapabiliriz? arzunuz nedir?”
- “şehir dışında küçük bir ev verin ve beni rahatsız etmeyin!”
yağmurcu, küçük bir bahçeyle çevrili evine çekilip üç gün ortalıkta gözükmüyor… dördüncü günün sabahı lâpa lâpa kar yağmaya başlıyor; bu mevsimde kar, en iyimser umutları bile aşan bir hâdise… halk büyük bir coşku ile sokaklarda bağırıyor:
- “yağmurcunun işi bu, yağmurcunun işi!”

şehirden geçen arkadaşım, bu adamı görmeye gidiyor ve kendisine bunu nasıl becerdiğini soruyor… çinli, büyük bir tevazu içinde cevap veriyor:
- “oh! bunu çok kolay açıklayabilirim. ben schantung’tan geliyorum; orada yağmur düzenli yağar, her şey düzenlidir, bu sebeple ben de düzen içindeydim. kuraklığın hüküm sürdüğü kiatschau’ya geldim, burada herşey düzensizdi, benim de düzenim bozuldu. bu sebeple, sakin kalabileceğim ve deri̇n düşünceye dalabi̇leceği̇m bir ev istedim. üç gün-üç gece kendi kendime çalıştım ve eksik olan düzen yeniden kuruldu; kurulunca da yağmur yağmaya başladı!”