“ansızın gelip çatan her belâ, neşe damının korkuluğuna yakınken gelip çatmıştır. i̇nsan, damın kenarında olmadıkça düşmez, nuh ve lût kavimlerine bak da ibret al.“ (mesnevi, 4:2151-52) şükür, kalpte nimetin devamına dair emniyet bulunmasıdır… vakti gelip de nimete erdiğinde şükrü içinde bulursun, eğer nimeti vereni bilirsen, mayalar hemen gönül, bütün varlığını.
