kendinden rahatsız olmak

herkesin muhakkak hayatında nefret ettiği, tiksindiği ya da hiç değilse en azından sevmediği bir kişi olmuştur. hani onunla aynı ortamdayken hep bir huzursuz olursun, ya o gitsin ya da ben kalkacağım diye düşünürsün. darlanırsın hani.
i̇şte sevmediğin o kişinin kendin olduğunu düşün. kendinden rahatsız olmak, kendini sevmemek bana göre böyle bir şey.
tabii şöyle bir fark var ki kendinden kaçmak daha zor. çünkü her şey kaybolduğunda kendinle baş başa kalıyorsun. sürekli müzik dinleyerek, film izleyerek, sosyal medyada takılarak vs. yöntemlerle kafanı dağıtman gerekiyor sevmediğin kendinle baş başa kalmamak için.
tüm bunları bir kenara koyup kendinle hesaplaşma yolunu da seçebilirsin. uzun uzun konuşursun ve bir karara varmaya çalışırsın nefret ettiğin kendinle barışabilmek için. fakat nasıl uzlaşmanın mümkün olmadığı bir insanla münakaşaya girmeyi hiç istemezsen kendinle hesaplaşma noktasında da birçok deneme olumsuz sonuçlanmışsa artık müzakereye dahi girmeksizin kendinden kaçmaya yani kendini uyuşturmaya çalışırsın. müzikle, boş geyik muhabbetlerle veyahut bunun gibi şeylerle işte.
yaşayanınız var mıdır bilmem ama bence herkes bir nebze böyle bir durumla karşılaşmıştır.

"rabbena zalemna enfusena ve in lem tağfirlena ve terhemna lenekunenne minel hasirin."
"ey rabbimiz! biz nefsimize zulmettik. eğer bizi bağışlamaz ve merhamet etmezsen, elbette büyük ziyana uğrayanlardan olacağız."
(araf-23 )

(bkz:düşük benlik saygısı) (*) (*)

nefis muhasebesi yapınca, vicdanının sesini dinleyince, ya da mahallede baskı varsa kendi kendine yapabileceğin şeylerden sadece bir tanesi.