gazze

dökülen kanların, akan göz yaşlarının, yükselen feryatların elbette bir karşılığı olacak. buna imanımız tam. i̇nancımız gereği bir gün muhakkak mazlum zalimden hakkını alacak. amma bu dünyada amma öteki dünyada.

benim korkum şu: acaba mazlum hakkını ararken benden alacağı bir payı da olacak mı? hani belki onlara sadaka olarak verebileceğim 5 lirayı esirgeyip cebime koymuşumdur, belki bir mecrada aleyhlerine bir söz söylenmiştir sessiz kalmışımdır, bir namaz sonrası onlara hayır duada bulunabilecekken sadece kendime dua etmişimdir ne bileyim işte.

yani... belki de yeterince dikkatli yaşamıyoruzdur. belki kimi zaman yaptığımız kaygisizliklarin bedeli ağır olacaktır. nasıl emin olabiliriz ki?

yalnızların ve insan olarak kalabilenlerin yurdu... tarih onlara insan diyecek...

şimdilik bir anlaşma daha yapıldı. i̇nşallah kalıcı olur demek istiyorum ama filistin devleti kurulmadıkça bu içimizi soğutacak bir şey değil.

elden gelen hiçbir şeyin olmaması acı verici, insanın kanına dokunuyor. neyse ki binlerce yıllık bir yük taşıyıcısı değiliz; ihtimal 80'lik bir ömrün emanetçisiyiz alt tarafı. sabır yazılmış alnımıza; bu teslim olmak değil, aksine o'na sığınarak aksak da olsak yürüyedurmak demek!