insan ki

i̇nsan ki.. uzaktır kibir kirinden;
ölüm gerçeğini gördüğü kadar.
korunur mezarda, kış zemherinden;
i̇hlâs hırkasını, ördüğü kadar..


i̇nsan ki.. yükselir, şanı göklere;
nefsini, yerlere serdiği kadar.
bürünür cennette, tül ipeklere;
hakk’tan aldığını, verdiği kadar...


i̇nsan ki.. sırların sırrına erer;
secdenin sırrına, erdiği kadar.
güllerle bezenmiş, bir kabre girer;
garibin gönlüne, girdiği kadar...


i̇nsan ki.. makbûldür, dönmez dileği;
i̇slâm’ı, ciddiye aldığı kadar.
şefkâtle yaklaşır, ölüm meleği;
doğuş fıtratında, kaldığı kadar...


i̇nsan ki.. i̇nsandır, allah indinde;
kur’ân’ın aşkıyla dolduğu kadar.
beşikten mezara, her nefesinde;
âyetlere tâbî, olduğu kadar...


cengiz numanoğlu

(1998)