özellikle tahiyyatta, eşhedü'den başlayarak gittikçe artan bir tonlama olması mukadderdir.
(bkz:esnerken imana gelmek).
büyükannelerde görülen bir şey aslında bu annelerden ziyade. küçük çocuklar önlerinden geçmişse, başörtülerini çekiştiriyorsa ya da torunlar kavga ediyorsa birbirlerini boğazlıyorlarsa falan sureleri yüksek sesle okuyarak; "ben burdayım, namaz bitince icabınıza bakacam" mesajı verirler.
yan odada bangır bangır müzik dinlerken birden mutfağa yönelirsiniz. diğer odadan yüksek sesle " ...mâlikiveymiddinnnnn!!!" diye yüksek ses duyunca koşa koşa gidip müziğin sesi kısılır yoksa akabinde uçuşan terliklerin haddi hesabı sorulmaz.
kaç kaç kaç
bir köşede sessiz sakin otururken bile insana acaba oturmasam da kalksam mı yoksa yatmam mı lazımdı yok yok en iyisi uçayım ben ikilemine, üçlemine hatta dörtlemine düşürten durumdur.
bizim evde "sessiz ol." anlamına gelen durumdur.
tonlamalar; ..ve la ilahe ğayrük, semiallahu limen.. , eşhedü enla.. gibi yerlerde yoğun olduğu tesbit edilmiştir:)
"namaz bitsin kafana terliği yiyeceksin evlat" anlamına da geliyor olabilir.
bu bir ima çeşidi aslında. 'namazda olmasam daha neler yapardım' ın beden diliyle ifade ediliş şekli adeta.:)
hiç yaşamadığım bir durum olduğu için anlamını pek bilemeyeceğim galiba. artık ilerde belki çocuklarıma yaşatırım bu duyguyu. :)
"anne ya tüm sesli oku yada ebediyen sus!" cümlesini kurduran eylem. namaz bittikten sonra hastanelik duruma düşmeme sebep olan eylem.(*)
