gabor mate'nin travma, insan ilişkileri, bağımlılıklar üzerine öğretici bir belgeseli, izlemenizi tavsiye ederim.
link (*)
- çocuk acı içindeyse ve konuşacak kimsesi yoksa kendisinden kopar-duygularından kopar. asıl travma budur. çocuklar canları acıdığı için travmatize olmazlar, canları acıdığında yalnız oldukları için travmatize olurlar
- şu anda olana tepki vermeyiz, geçmişte yaşadığımız ve şu an tekrarlanan duyguya tepki veririz.
- bağımlılığın öncül sorun olmadığını anlayabilirsek ve bunun aslında travmaya bir cevap olduğunu görebilirsek, bağımlılığı tedavi etmenin yolunun, travma tedavisinden geçtiğini de anlayabiliriz, yani kişiyi buna iten yarayı bulmamız gerekir.
- travmatize olmuş karakterin altında kendini hayatı boyunca ifade edememiş sağlıklı bir birey vardır. kendini ifade edememiştir çünkü kendini ifade edecek hiçbir alan sağlanmamıştır ve kendi özgün kişiliklerini destekleyecek ilişkiler sağlanmamıştır.
- çoğu kronik hastalık, kişinin uyum sağlamak için olumsuz cevaplarını bastırdığında vucüdun olumsuz cevap vermesinin bir yoludur.
konuşulan her cümle ders niteliğinde ve aslında insanın bir nevi kendisine yapması gereken iyiliği anlatıyor, iyilik diyorum çünkü birine yardım ederken içimizde hissettiğimiz o tarifsiz duyguyu çoğumuz kendimize karşı hissetmiyoruz, değersiz ve yetersizlik sonucu ancak başka insanların bize duyduğu değer ile yetiniyor ve bunla tatmin olmaya çalışıyoruz.
kendi geçmişimize dair acıları yüzeye çıkarmak, farkına varmak ve "acıyı bedeninde sağlıklı bir şekilde tutabilmeye çalışmak" bence insanın kendine yapabileceği en güzel iyiliklerden.
pes etmemek ve insanın inancı da varsa üstesinden kalkılmayacak diye ümitsizlik içine girme(*)ye lüzum yok inşallah :)
link (*)
- çocuk acı içindeyse ve konuşacak kimsesi yoksa kendisinden kopar-duygularından kopar. asıl travma budur. çocuklar canları acıdığı için travmatize olmazlar, canları acıdığında yalnız oldukları için travmatize olurlar
- şu anda olana tepki vermeyiz, geçmişte yaşadığımız ve şu an tekrarlanan duyguya tepki veririz.
- bağımlılığın öncül sorun olmadığını anlayabilirsek ve bunun aslında travmaya bir cevap olduğunu görebilirsek, bağımlılığı tedavi etmenin yolunun, travma tedavisinden geçtiğini de anlayabiliriz, yani kişiyi buna iten yarayı bulmamız gerekir.
- travmatize olmuş karakterin altında kendini hayatı boyunca ifade edememiş sağlıklı bir birey vardır. kendini ifade edememiştir çünkü kendini ifade edecek hiçbir alan sağlanmamıştır ve kendi özgün kişiliklerini destekleyecek ilişkiler sağlanmamıştır.
- çoğu kronik hastalık, kişinin uyum sağlamak için olumsuz cevaplarını bastırdığında vucüdun olumsuz cevap vermesinin bir yoludur.
konuşulan her cümle ders niteliğinde ve aslında insanın bir nevi kendisine yapması gereken iyiliği anlatıyor, iyilik diyorum çünkü birine yardım ederken içimizde hissettiğimiz o tarifsiz duyguyu çoğumuz kendimize karşı hissetmiyoruz, değersiz ve yetersizlik sonucu ancak başka insanların bize duyduğu değer ile yetiniyor ve bunla tatmin olmaya çalışıyoruz.
kendi geçmişimize dair acıları yüzeye çıkarmak, farkına varmak ve "acıyı bedeninde sağlıklı bir şekilde tutabilmeye çalışmak" bence insanın kendine yapabileceği en güzel iyiliklerden.
pes etmemek ve insanın inancı da varsa üstesinden kalkılmayacak diye ümitsizlik içine girme(*)ye lüzum yok inşallah :)
