bir film izleyeceğim zaman spoiler yemekten çekindiğim için direkt imdb puanına, aldığı yorumların çokluğuna vs. bakıyorum. aksi halde en ufak detay beni soğutuyor. mesela bir filmin başında sıkılıyorum, sonra bir merak... bitimine yaklaştıkça pozitif/negatif birçok düşünce ve duygu beni sarıyor. üzüldüğüm oluyor, vay be deyip zeka pırıltılarına hayran kaldığım... ne olursa olsun biri filmin sonunu söylerse asla izlemiyorum. sonrasında film değerlendirmelerine, detaylarına vs. bakıyorum. neler kaçırmışım neler...
insanın hayatını da buna benzetiyorum. belirsizlik, insanı en temel içgüdüye, yani korkuya sürüklüyor. korku ise limanda çürümüş bir gemideki pas gibi insanı günden güne yiyor. neticede belki başına bir şey gelmiyor ama başından da bir şey geçmiyor. halbuki belirsizliğin insanı heyecana, tutkuya sevk etmesi gerekiyor. hayat ancak o zaman keşfediliyor. her sahnesinde başrol oynadığınız bir filmin içinde gibi oluyorsunuz. her şey ilerledikçe daha anlaşılır, daha makul geliyor. yoksa filmdeki spoiler misali en mutlu veya mutsuz anınızı, onların sonuçlarını bilecek olsanız bu sizde en ufak bir yaşamsal belirtiye sebep olmayacaktı.
insanın hayatını da buna benzetiyorum. belirsizlik, insanı en temel içgüdüye, yani korkuya sürüklüyor. korku ise limanda çürümüş bir gemideki pas gibi insanı günden güne yiyor. neticede belki başına bir şey gelmiyor ama başından da bir şey geçmiyor. halbuki belirsizliğin insanı heyecana, tutkuya sevk etmesi gerekiyor. hayat ancak o zaman keşfediliyor. her sahnesinde başrol oynadığınız bir filmin içinde gibi oluyorsunuz. her şey ilerledikçe daha anlaşılır, daha makul geliyor. yoksa filmdeki spoiler misali en mutlu veya mutsuz anınızı, onların sonuçlarını bilecek olsanız bu sizde en ufak bir yaşamsal belirtiye sebep olmayacaktı.
