medrese'nin osmanlı'nın son dönemlerinde içine düştüğü durumu samiha ayverdi şöyle anlatır:
"kültür hayâtının düğüm noktası olan medrese, artık bir mantık canbazlığı hâline gelmiş bilgisinin dört duvarı arasına kendi kendini hapsetmiş bulunuyordu. öyle ki, düşünceyi bir kenara iterek sâdece eski bildiklerini tekrarlamak ve ezberlemekle yetiniyor ve anlamsız bir gururun gafleti içinde, müsbet (pozitif) ilimleri âdeta görmezlikten geliyordu. "
"kültür hayâtının düğüm noktası olan medrese, artık bir mantık canbazlığı hâline gelmiş bilgisinin dört duvarı arasına kendi kendini hapsetmiş bulunuyordu. öyle ki, düşünceyi bir kenara iterek sâdece eski bildiklerini tekrarlamak ve ezberlemekle yetiniyor ve anlamsız bir gururun gafleti içinde, müsbet (pozitif) ilimleri âdeta görmezlikten geliyordu. "
