halihazırda i̇stanbulumuzun en büyük kütüphanesidir. artık bir harabeye dönmüş olan ve sebze hali olarak kullanılan rami kışlası restore edilerek 2023 yılında hizmete açılmıştır.
çocuk edebiyatıyla çok yakından ilgilendiğim için internette katalog taraması yaparken en bulunmaz dediğim kitaplar bile rami kütüphanesinde görünüyordu en sonunda gitmeye karar verdim. ve orada çok güzel iki gün geçirdim. şimdi ilk defa gidecekler için biraz bahsedelim:
1- öncelikle girişlerde x-raylerden geçtikten sonra kimliğinizi okutarak giriş yapıyorsunuz. kapıdan geçtiğinizde kendinizi kocaman bir avluda bulacak ve nereye gideceğinizi tam bilemeyeceksiniz.
2- avluda ve kütüphane içinde bulunan haritanın işlevi pek kuvvetli değil. kafanız karışacaktır. ama neyse ki etrafta epey güvenlik görevlisi olduğundan onlara sorabilirsiniz. hepsi çok nazikti.
3- rami kütüphanesi, aslında dörtgen bir avluyu çepeçevre saran bir kütüphane. bu yüzden gideceğiniz kütüphane bölümleri de alfabetik olarak ayrılan bloklardan oluşuyor.
4- "mescid bulabilir miyim? abdest alacak yer var mıdır?" diye endişe etmeyin. çünkü kütüphanenin kendisine ait bir camiisi var. ve caminin hemen yanında da abdesthane. kadınlar ve erkekler için ayrı bölümler var. ama bu abdesthane pek muhafazalı değil. yani yazın gölge olduğundan serin ama kışın orası buz gibi olur, dona dona abdest alırız gibime geliyor. bu yüzden kütüphane içine de mescid ve abdesthane yapılsa çok iyi olurdu. bu durumda bina içinde olmadığından lavabo ile abdesthane yeri birbirine çok uzak oluyor. çalışma alanına da çok uzak olduğundan pek konforlu değil takdir edersiniz ki.
5- pek çok çalışma alanı var. ben çocuk kitapları bölümünde ve doktora çalışma salonunda genelde takıldım. rahattı. kitap çeşitliliğine değinmeye gerek yok zaten.
6- yeme içme konusunda, avlu içerisinde kahve dünyası ve simit dünyası var. kışın da sanırım çorba dağıtılıyormuş.
gelelim eleştirilerime:
aslında mescid eleştirimi yukarıda dile getirdim. bunun yanında bazı salonlarda -özellikle doktora salonu- pencereler yukarıda kaldığı için içerisi doğal ışıkla çok karanlık kalıyor. bu yüzden lambalar hep yanıyordu. koridorlarda fotoselli. bu güzel bir şey tasarruf bakımından ama bu lambaların doğal ışıktan yararlanılmadığı için boşa yanması hiç hoşuma gitmedi sevgili sözlük.
eleştirilerim şimdilik bu kadar. keyifli gezmeler ve okumalar.
çocuk edebiyatıyla çok yakından ilgilendiğim için internette katalog taraması yaparken en bulunmaz dediğim kitaplar bile rami kütüphanesinde görünüyordu en sonunda gitmeye karar verdim. ve orada çok güzel iki gün geçirdim. şimdi ilk defa gidecekler için biraz bahsedelim:
1- öncelikle girişlerde x-raylerden geçtikten sonra kimliğinizi okutarak giriş yapıyorsunuz. kapıdan geçtiğinizde kendinizi kocaman bir avluda bulacak ve nereye gideceğinizi tam bilemeyeceksiniz.
2- avluda ve kütüphane içinde bulunan haritanın işlevi pek kuvvetli değil. kafanız karışacaktır. ama neyse ki etrafta epey güvenlik görevlisi olduğundan onlara sorabilirsiniz. hepsi çok nazikti.
3- rami kütüphanesi, aslında dörtgen bir avluyu çepeçevre saran bir kütüphane. bu yüzden gideceğiniz kütüphane bölümleri de alfabetik olarak ayrılan bloklardan oluşuyor.
4- "mescid bulabilir miyim? abdest alacak yer var mıdır?" diye endişe etmeyin. çünkü kütüphanenin kendisine ait bir camiisi var. ve caminin hemen yanında da abdesthane. kadınlar ve erkekler için ayrı bölümler var. ama bu abdesthane pek muhafazalı değil. yani yazın gölge olduğundan serin ama kışın orası buz gibi olur, dona dona abdest alırız gibime geliyor. bu yüzden kütüphane içine de mescid ve abdesthane yapılsa çok iyi olurdu. bu durumda bina içinde olmadığından lavabo ile abdesthane yeri birbirine çok uzak oluyor. çalışma alanına da çok uzak olduğundan pek konforlu değil takdir edersiniz ki.
5- pek çok çalışma alanı var. ben çocuk kitapları bölümünde ve doktora çalışma salonunda genelde takıldım. rahattı. kitap çeşitliliğine değinmeye gerek yok zaten.
6- yeme içme konusunda, avlu içerisinde kahve dünyası ve simit dünyası var. kışın da sanırım çorba dağıtılıyormuş.
gelelim eleştirilerime:
aslında mescid eleştirimi yukarıda dile getirdim. bunun yanında bazı salonlarda -özellikle doktora salonu- pencereler yukarıda kaldığı için içerisi doğal ışıkla çok karanlık kalıyor. bu yüzden lambalar hep yanıyordu. koridorlarda fotoselli. bu güzel bir şey tasarruf bakımından ama bu lambaların doğal ışıktan yararlanılmadığı için boşa yanması hiç hoşuma gitmedi sevgili sözlük.
eleştirilerim şimdilik bu kadar. keyifli gezmeler ve okumalar.
