hüvel baki̇

'ibrişim örmüyorlar'
sesler kesildi
artık varide gelmiyor kuyularıma
'geri kalan hep yalan'
yalnızca bekliyorum
toprağımda hüzün buğusu
bir derin iç çekişe döndüm
bekliyorum bu kabristanda
ebediyyen bekliyorum

aklım uçmuş
sensizliğimden anlıyorum
iki ayeti bir araya getiremiyorum
her mecnun bir gönül doğurmuş
akıl verip gönül almış
işte ben
ne aklım ne gönlüm kalmış
bekliyorum bu kabristanda
yalnızca bekliyorum

biliyorum kimse zair olmayacak
hiç fatiha ulaşmayacak
bir cenaze bırakılmayacak
...çoktan mühürlendi
küflü kapısı
on yılda bir
/taşlarımda gelişsin diye osmanlıcası/
bir tarihçiye açılır
vakıflara verildi tapusu
bekliyorum bu kabristanda
ebediyyen bekliyorum

her yıl kar yağar
her bahar yağmur
dışarda mevsimler var
uzakta anneler
onlarla cennete varırlar
ayakları altındadır

'son ümidim de bitti'
dünya zaten yok idi
artık yalan vahiyler almıyorum
...son nefesi verdim
şeytanlarım çekildi

korkmuyorum
tutarağım da geçti
hiçbir şey ummuyorum
bir şey umamıyorum
bekliyorum bu kabristanda
yalnızca bekliyorum

taşımda hüvel baki
başımda bir tuhaf ateş
bekliyorum bu kabristanda
yalnızca bekliyorum

murat kapkıner