telefon

insanı hem dünyaya hem de sevdiklerine tek dokunuşla bağlayan, modern hayatın en vazgeçilmez aracıdır. doğru kullanıldığında kolaylık ve hız sunar, abartıldığında ise zamanı sessizce yutan bir alışkanlığa dönüşebilir.

telefon hem bilgiye ulaşma aracı hem de kaçış yolu oldu evet. sıkılınca, üzülünce, düşünmemek için hemen ekrana sarılıyoruz. bir nevi dijital battaniye gibi oluyor. üstümüze örtüyoruz.. ama o battaniyenin altı hep huzur dolu değil. bazen daha çok karmaşa yüklüyor üstüne. rahatladığını sanıp daha da yoruluyorsun aslında...

anlamlı bir bülent ortaçgil şarkısı
i̇stediğimde bulurum seni
artık özelin yok
her an ulaşırım sana
artık özelin yok ...

(http://www.youtube.com/watch?v=va1q0b5oyhe)

tele -uzak- ve phone -ses- kelimelerinden oluşan sözcüğün türkçe telaffuzu.

kisinin, istediklerinin kendilerine ulasmasinda etken bir alet...

statü göstergesi olduğuna inanılıp sık sık değiştirilen cihaz. bu tanımdan rahatsız olduğumu belirtmek isterim. inanan insanların bu türlü müsrifliklerden kaçınması gerekir. telefona iletişim kurma özelliğinden öte bir anlam yüklenmemelidir.

zaman zaman, telefon olmadan ne yapıyordu bu insanlar diye düşündüğümdür. şimdi 3 kere çalıp karşı taraftaki cevap vermese telaşlanıyorlar, önceden hiç değilse trafiğe takılmıştır gelir denirdi boşuna ortalık velveleye verilmezdi. ama yine de büyük nimet vesselam.

küçül de cebime gir deyiminin en belirgin örneği. (bkz:cep telefonu)

haftasonları kapatılınca daha bir güzel olan, rahatsız edilme aracı.

alexander graham belle hem teşekkür hem de ah etmemizi sağlayan alet. şimdinin insanı için vazgeçilmez olmuştur.