nasıl kolayca söyleyiveriyor bunu. sevmek! kelimelere herkes kendine göre bir anlam, bir değer veriyor galiba. bu değerler aynı olmadıkça iki kişi iki ayrı dil konuşuyorlarmış gibi olmuyor mu? sözüyle bana peyami safa'nın "alakalarımızın yüzbin şekline isim bulamıyoruz sevmek deyip çıkıyoruz. onun için ne kadar suistimale uğruyor bu kelime." sözünü hatırlatan kitap.
