acemiliklerin tecrübeye giden yolunda paspas olurlar, kabul.lakin her daim kendileri baş parmak olarak görülür.suç onların üzerine kalsa da kardeşlerin onların üzerinde sorumlulukları vardır yeri gelir ana baba dahi onlara danışır ve bu güzel bi duygudur diye düşünüyorum acizane.
