memlekete gitmek

iş uğruna gidene direk sitem ettiren kelime bütünü.memlekete gitmek = fındık toplamak, patosa vermek, kurutmak, satmaksıfır gezme, sıfır akraba görme, yüzde yüz yorgunluk ve yüzde yüz iş güç. (bkz:baba yevmiyeci tut ya)

bir dostumun "ev kira ama memleket bizim" sözü aklıma geldi .

seni senden daha iyi tanıyan insanlarla buluşmak,dertleşmek.

bu yaz myfriend ile temelli yaptığımız bir olay.:)

i̇ş, güç, okul, para,müşteri, proje, alacak, borç herşeyi unutup yine ailenin yanında çocuk olabilmektir.

orada doğup orada büyümüşseniz, çocukluk ülkeniz ile vuslat yaşadığınız gidiş. çocukluk ülkesi insanın memleketinde tek ikamet etmiyor elbette, ama, memleketin harcından, toprağından, havasından, suyundan, benliğe nüfuz eden çokça şey var. ebeveyn veya atalar ile bir ilişiğiniz varsa da memleket ile; bu size rengini sürecektir muhakkak. kâh denizinden, bilemedin dağından bir şeyler sürer. uçakla gitmek olmaz yalnız, otobüs ile daha güzel oluyor. 8 sene oldu gitmeyeli, gitmeyi de düşünmüyorum. orda bir köy var uzakta, o köy bizim köyümüzdür... modunda olmak bize nasip işte ise canım dert değil, yeryüzü bizimdir. ama sınırlarda pasaport istiyorlar o da ayrı mesele.

ey güzel memleketim, göğünü tezyin eden uçurtmalar ve güvercinler, taşlara nakış olan saklı bin yıllar.

vize final haftaları sonrasında,tatillerde,seçimlerde gittiğimiz yer.bavulları taşımak ne kadar zor olsa da memleket bütün zorluğa değiyor.

yurdum insanı tarafından genellikle tatillerde yapılan bir eylem.

benim çok uzun zamandır yapamadığım bir şey. içimde çok büyük yara. memleketimin mis gibi havası, yemyeşil bahçeleri, bağları, fındık kokusu, közde mısır, guzine de patates kızartması, ağacından düşen elması, taptaze olan fasulyenin dalından kırarken çıkan sesi, fındık toplarken ki muhabbetler... her biri çok ayrı dünya ve her biri ayrı yaşanacak olay. yıllardır hasretim. yüce rabbim ölmeden kavuşturur inşallah. :)

"rize'ye hoşgeldiniz" tabelasıyla karşılanmak.