"istabul iki türlü sevilir" der peyami safa:"biri burada para kazananların ve keyif çatanların sevgisidir. onlar da anayasamız gereğince, türk'türler(!). beyoğlu'nda mağazaları, galata'da yazıhaneleri, suadiye'de köşkleri, ada'da villaları, ayazpaşa'da apartmanları vardır. ve i̇stanbul'un medeniyet seviyesinin yükselmesinde rolleri vardır. fakat bir de i̇stanbul'u fetihten evvelki türk hakanlarının rüyalarıyla, muazzam fatih'iyle, rumelihisarı'ndaki şehitlerin mezarlarıyla, bugününde onun geçmişini her an hatırlayarak sevmek vardır. i̇stanbul'u türkçe sevmek, türk gibi sevmek budur. bir şehidin kırık mezar taşını surp agop'taki lüks apartmandan daha fazla sevmek; i̇stanbul'u bir bank şehri, bir liman şehri, bir kazanç ve keyif şehri olmaktan ziyade tarih şehri, mana şehri, fatih şehri olarak olarak sevmek."
