bir insanı hayatından çıkarmak

çıkarılmak kadar kolay değildir. yeri gelince elin titremeden o kapıyı kapatmayı bilmek gerekir. yaş ilerledikçe öğrenirsin yavaş yavaş.

yerinde mutlaka bir boşluk kalır ve o boşluk onu sizin hayatınızda temsil etmeye devam eder.

bazen öyle olur ki değil bir insan'ı çevrenizdeki tüm insanları hayatınızdan çıkarmak durumunda kalırsınız.aslında güzellik vardır bu durumda.

genelde hiç yapamadığım eylem. ya da yapmak istemediğim. her seferinde yeni bir şans, yeni bir umut, yeni başlangıç hakkı tanırım. hep bir düzelme umudu taşırım içimde. tabi artık bir yerden sonra her şey yine eskisi gibi devam edince araya bir mesafe girer ve sonra zaten giden taraf onlar olur ve suçlu taraf ise ben. ve içimden bu sözü geçiririm..."her gidenin ardından günlerce yanmışım az yanmak için önden gitmeye inanmışım"(sultan mustafa)her ne kadar önden giden olmasam da. :)

i̇yice düşünüp yapılması gereken eylem.

gereksiz konuşmalar yapıp hayatı daha sıkıcı hale getiren ve manevi hiçbir yararı olmayan insanları çıkarmaya çalışmak.. genelde bu veya benzeri sebebler için hayatınızdan biri çıkarılır.

allah rızası için yaptığınızda mükafatı büyük olacaktır inşallah. zira "allah için birinden ayrılan ya da allah için bir araya gelen insanlar, başka gölgenin olmadığı günde allah'ın gölgesinde olacaklardır.”.
gerçekten sevdiğiniz biri için gerekli olduğunu düşünüyorsanız daha zor. allah yardımcınız olsun.

akrabanızsa hepten zor bir durumdur, iki taraf da birbirinin hayatından çıkmak istese dahi çıkamaz, düğün, bayram, taziye vesilesiyle sürekli karşı karşıya gelinir, akrabalar da seferber olur birbirinizin hayatından çıkmayın diye.

hayatınızda yeri boşaldığında hissettirendir... hayatta yer etmemişse yer etmeden,ayrılandır... (*)

kaynamışsa ruhu ruhunuza, onunla beraber kendinizi de atabilirsiniz. ve o saatten sonra artık siz "siz" değilsinizdir.
dikkat etmek lazım.