etrafta biri varsa "bana mı dedin?" şeklinde tepki göstermesine neden olan bir kişilik özelliğidir. çoğu zaman komik duruma düşürebilir, ama farketmez. aynı zamanda kitabı dışından okumak da bununla paralel sayılabilecek bir durumdur.
kendini düşüncelere kaptırmaktır ne yaptığını bilmeden mimiklerle doğal bir görüntü ortaya çıkar.
bazen düşüncelerimizi duymak da isteyebiliriz ama biz bunu yine de başkaları yanımızdayken yapmayalım.
müzakere ve beyin fırtınası anlamına da gelir.
eğer ki farketmeden yapılırsa garip bakışlara maruz kalınabilecek eylem.
etrafındaki kişilere anlatıp mantıklı cevaplar bulamayacağını veya rahatlamayacağını düşünen birisi için bence sesli düşünme gayet güzel bir alternatif.
ben şahsen içsel düşüncelerimden bunaldığımda dışa vurmam gerektiğini hissettiğim zaman kimsenin olmadığı bir yerde düşüncelerimi kendime anlatıyorum. içsel düşüncelerim çok fazla duygusal olduğu için dışa vurunca bazı şeyleri mantık çerçevesinden bakabiliyorum ve içimdeki huzursuzluk hissi kayboluyor(*).
allah'a derdini anlatmak gibi bir şey aslında, içinde neler döndüğünü biliyorsun fakat yine de dile gelsin hissiyatım ihtiyacı..
ben şahsen içsel düşüncelerimden bunaldığımda dışa vurmam gerektiğini hissettiğim zaman kimsenin olmadığı bir yerde düşüncelerimi kendime anlatıyorum. içsel düşüncelerim çok fazla duygusal olduğu için dışa vurunca bazı şeyleri mantık çerçevesinden bakabiliyorum ve içimdeki huzursuzluk hissi kayboluyor(*).
allah'a derdini anlatmak gibi bir şey aslında, içinde neler döndüğünü biliyorsun fakat yine de dile gelsin hissiyatım ihtiyacı..
düşüncelere kıyafet giydirmek gibidir. artık varlık alemine çıkmışlardır. bir duaya da dönüşebilirler, pekala bir bedduaya da. dikkatli olmak lazım.
