islami camiadaki varoluşçuluk havaları

gittikçe daha fazla can sıkan ruh bunaltan bir gelişmedir. ortalıkla işimiz yoksa da, sartre kafka teranelerinden geçilmez oldu artık. her anlamda piyasaya ve popüleriteye gittikçe daha fazla yakınlaşan islami camianın bazı kişi ve kitleleri, varoluşçu geyiklerden epey haz alıyor.
bireyciliğe, vicdani noktalardan hümanizme ve liberalliğe varan varmış bu temaslardan allah korusun akıllı insanları. kamusallaşmanın böylesi ve buhran-bunalım triplerindeki entelektüellik bizlere uzak allah'a yakın olsun.

varoluşçu rüzgara mesafemiz, "insanın yabancılaşmasını, bunalımını, anlam arayışını işleyen edebiyatçı-düşünürlerin de varlığı önemlidir; nihayetinde varolan bir durumu, insanlığın içinde bulunduğu krizi anlatmaya çalışmışlardır." cümlesine hak vermekten uzaklaştırmaz bizi. bu çabayı yadsıyan yok. romanların sinemanın tiyatronun yüzde 70'i buna çalışıyor zaten. söylediğim şey, birilerinin iktidarla ilişki kurma biçimi. bu kişilerin aynı zamanda birer romantik oluşuna dikkat. genellikle, iktidara ulaşma güdüsünden doğan heves ve zayıflığın sonucudur bu tipler.

psikolojik anlamdaki varoluşçuluksa "evet" diyebileceğimizdir.
zira varoluşçuluğun temelinde manevi dinamikler vardır...
"åžöyle bir müsbet psikolog çıksa da kur'an'ın psikanalizini yapsa" temennimize katkı sağlayacaksa desteklediğimizdir.
entellektüellik adına değil de, varlık sancısının doğurması olsa dediğimizdir...