dostoyevski'nin az yazdığı aşk hikayelerindendir. vurur alnın çatına..
dostoyevski'nin aşk macerasını anlattığı uzun bir hikaye kitabıdır(kısa roman da denilebilir). şahsen kitabın en güzel kısmı ; baharın hastalıklı bir genç kızın canlanmasına, kendine gelmesine benzetildiği kısımdır.
kitabın i̇çinden :
ah nestenka , nestenka ! biliyor musunuz, beni nasıl kendimle barışık kıldınız ? biliyor musunuz , artık şimdi, kendi hakkımda diğer zamanlarda düşündüğüm gibi kötü düşünmeyeceğim ! biliyor musunuz, bundan böyle ben, belki de, yaşamımda günah ve suç işledim diye sıkılmayacağım, çünkü böyle yaşamanın kendisi, suç ve günahtır. ve sanmayın ki bir şeyleri abartıyorum. tanrı aşkına ! böyle düşünmeyin nastenka, çünkü arasıra üzerime böyle sıkıntılı anlar çullanıyor...çünkü ben böyle zamanlarda sanıyorum ki , hiçbir zaman gerçek bir hayat yaşayamayacağım ; çünkü bana, bütün inceliğimi kaybetmişim, şimdiye , gerçekliğe ait bütün duygularımı kaybetmişim gibi geliyor; çünkü sonunda kendi kendimi lanetlemişim; çünkü hayaller kurduğum gecelerimin ardından, üzerime hayal kırıklığı yaşadığım anlar çullanıyor,ne kabus ! bu arada çevrende insan kalabalığının canlı girdabının nasıl kükreyip dönendiğini duyarsın, duyarsın ve görürsün; nasıl yaşıyor insanlar-gerçeklikle yaşıyorlar,görürsürsün, yaşam onlar içi ödünç alınmış değil,yaşamları uyku gibi, hayal gibi uçup gitmiyor,onların yaşamları sonsuza kadar kendiliğinden yenileniyor ve gençleşiyor...
(...)
say.51
ah nestenka , nestenka ! biliyor musunuz, beni nasıl kendimle barışık kıldınız ? biliyor musunuz , artık şimdi, kendi hakkımda diğer zamanlarda düşündüğüm gibi kötü düşünmeyeceğim ! biliyor musunuz, bundan böyle ben, belki de, yaşamımda günah ve suç işledim diye sıkılmayacağım, çünkü böyle yaşamanın kendisi, suç ve günahtır. ve sanmayın ki bir şeyleri abartıyorum. tanrı aşkına ! böyle düşünmeyin nastenka, çünkü arasıra üzerime böyle sıkıntılı anlar çullanıyor...çünkü ben böyle zamanlarda sanıyorum ki , hiçbir zaman gerçek bir hayat yaşayamayacağım ; çünkü bana, bütün inceliğimi kaybetmişim, şimdiye , gerçekliğe ait bütün duygularımı kaybetmişim gibi geliyor; çünkü sonunda kendi kendimi lanetlemişim; çünkü hayaller kurduğum gecelerimin ardından, üzerime hayal kırıklığı yaşadığım anlar çullanıyor,ne kabus ! bu arada çevrende insan kalabalığının canlı girdabının nasıl kükreyip dönendiğini duyarsın, duyarsın ve görürsün; nasıl yaşıyor insanlar-gerçeklikle yaşıyorlar,görürsürsün, yaşam onlar içi ödünç alınmış değil,yaşamları uyku gibi, hayal gibi uçup gitmiyor,onların yaşamları sonsuza kadar kendiliğinden yenileniyor ve gençleşiyor...
(...)
say.51
kuzey kutbuna yakınlığından dolayı st. petersburg şehrinde yılın belli zamanları havanın hiç kararmaması durumuna verilen ad.
