ilk gündeki size ilgiyle bakan oldukça yumuşak sözlerle sizi yönlendiren insanlar artık bir an önce size işe başlamanız için iş paslamaya başlarlar ve biraz daha gerçek yüzlerini görmeye başlarsınız. eğer sizinle aynı işi yapan birçok kimse varsa onların ilk planı üzerlerindeki iş yükünü size yıkmaktır. eğer muhatabınız patron değilse bildiğiniz konuları programları söylemeyin ki tüm işler üzerinize kalmasın. hele devlet dairesinde iseniz hem müdürlerinize hem arkadaşlarınıza maharetlerinizden asla bahsetmeyin.
iş yerindeki ilk günden kalan sorularınıza devam ediyorsunuz.
çalışmaya öğrenci olduğunuz şehirde başlamışsanız, memlekete dönme fikri kafanızı sürekli kurcalıyorsa yavaş geçen ve bitmek bilmeyen bir ikinci gün oluyor.
tamam mı devam mı noktasında karara varmaya çalışıyorsunuz.
sonra yine akşam oluyor.
'..ve ben yarın gelmeyeceğim, iki günlük iş hayatı bana yeter. memleketime dönüp tatil yapacağım' deyip patronunuzun kalma yönündeki tüm ısrarlarına rağmen 'eyvallah' deyip ayrılıyorsunuz.
çalışma hayatım iki gün sürdüğü için 'iş yerindeki üçüncü gün' hakkında fikir beyan edemeyeceğim. (*)
