17. yüzyılda yaşamış ozanımız.
karacaoğlan, yaşadığı çağda yetişmiş başka saz şairlerinin tersine, dil ve ölçü bakımından divan edebiyatı'nın ve tekke şiirinin etkisinden uzak kalmıştır. çukurova ve güneydoğu anadolu türklerinin o çağdaki günlük konuşma diliyle yazmıştır. kullandığı arapça ve farsça sözcüklerin sayısı azdır. yöresel sözcükleri ise yoğun bir biçimde kullanır. deyimler ve benzetmelerle halk şiirinde kendine özgü bir şiir evreni kurmuştur. karacaoğlan'ın şiiri aşk ve doğa üzerine kuruludur. ayrılık, gurbet, sıla özlemi ve ölüm en çok değindiği konulardır. şiirlerinde sıkça adları geçen elif, zeynep ve i̇smikan adlı kadınların sevgilileri olduğu sanılıyor. duygularını, yaşadıklarını, düşüncelerini içten, gerçekçi ve özgün bir şiir yapısı içinde anlatır. karacaoğlan, türk aşık edebiyatına yepyeni bir söyleyiş biçimi getirdi. doğa benzetmelerini sık sık kullandı. çok yalın ve temiz bir türkçe kullandı.
sehl-i mümteni üstadlarından... i̇smet özel'in "üryan geldim" başlıklı bir konuşması var. orada basit bir cümledeki onlarca manadan bir ikisini ancak aktarabiliyor. ne kıymetli ozanlarımız varmış meğer.
