ben şöyleyim, ben böyleyim, şunu şuradan aldım, şunu şuradan sattım; onu böyle bildim, bunu böyle yaptım, tarzında (bkz:kendi entrysini beğenmek isteyen yazar)kendini beğenmek gibi bir zandır.
her anlatılan lafa 'o da bişey mi ' gibisinden girişmek
(bkz:kibir)
burnu bir vesileyle sürtüldüğü zaman "hiç bir şey olmadığını" anlar.
manevi hastalık
adı üstünde sanmaktır. kendini kandırır. "kibir" kokan cümleleri kendini bir şey sanan kişinin kimi zaman komik duruma düşmesine sebep olur.
bir şey olamadığını anlarıyınca, "kendimi intihar ediyorum" cümlelerini kuran insanlardır.aynı anda hem sinir krizine hem de gülme krizine sebep olan insanlardır.
ne denirse densin değiştiğini görmediğim insandır. her attığı adımda akıl verir, hep en doğrusunu bilen odur, her sözü altın değerindedir, sen hiç haklı değilsindir, sen hayatı bilmiyorsundur ama o hayatın her halini gördüğünü söyleyip seni hayatın zorluklarına karşı o 'engin' (!) bilgileri ile eğitmeye çalışır.he sonra bir gün hayatını bir dinlemeye başlarsın ki ne senin çektiğin dertlerin en ufak olanını çekmiştir ne de hayatında zorluk nedir görmüştür. en ufak zorlukta hemen yıkılan bir kişiliğe sahiptir ve ilk darbede darma duman olur. sonra ne olur. söylediği her söz fasa fiso, kişiliğine olan güven sarsılır, söylediği hiç bir söze inanmaz ve attığı her adıma şüphe ile bakmaya başlarsın.he bunlar ne değiştirir. tabi ki hiç bir şey. çünkü o hala daha kendini bir şey sanmaya devam etmektedir. olan sizin boş yere yıpranan sinirlerinize olur. (bkz:takmayın abi böyle insanları değmezler)
herkesin sıradan bir insan olduğu düşünülünce yersiz sanrı. kimse seçilmiş değil. kimse özel değil. üstünlük takva ile. takva da kimde bilinmez. her birey koskoca okyanusta bir damla daha fazla değil.
