müslümanca yaşamak

allah'ın emrettiği gibi yaşamaktır. allah'ın emrettiği gibi yaşamak için de allah'ın emrettiği gibi düşünmeliyiz. müslümanca yaşamak için öncelikle müslümanca düşünmeliyiz. aksi takdirde batının bize dayattığı düşünceleri, i̇slam olarak kabullenip, bu düşüncelere uygun yaşamaya başlarız. tıpkı günümüzde çok şikayet edilen "modern müslüman" tipi gibi. misalen; bazı faşist düşünceleri i̇slam'a mal etmek cehaleti. veya tesettür hususunda modaya uymak gibi. bu ve benzeri hareketler. bu insanlar müslümanca yaşadığını zanneden, müslümanca düşündüğünü zanneden insanlardır. durumun vehameti buradadır. insanlar önce "bir müslüman nasıl düşünür?" bunu öğrenmesi gerekiyor. düşünceyle birlikte yaşamak gelir. müslümanca düşünen insan da zaten düşüncelerine göre yaşayamadığı için bir sıkıntı oluşacaktır. müslümanca yaşayabilmenin sırrı müslümanca düşünebilmektir.
(bkz:müslümanca düşünmek)

rasim özdenören'in kitabı

dinin çağa değil çağın dine göre uyarlanmasını beceremeyen günümüz müslümanlarının yapamadığı şeydir.

çok zordur, dışarı çıksan günah var, içeri girsen günah zaten içerde (*). acıksan ekmek alsan onda bile ne yabancı maddeler var. yediğimiz, baktığımız, gördüğümüz hep sakıncalı, ne yapsın bu müslüman! dağa mı çıksın.

rasim özdenören'in,gayet içimize içimizden biri olarak ele aldığı kitabı.
tavsiye edilir.

rasim özdenören' in kaleme aldığı denemelerden oluşan bir kitap. müslümanın düşünce biçimi, toplum içinde konumlandığı yer, islamiyet bilinci ile ilgili çok kuvvetli ve vurucu tahliller içermektedir. mesela toplumdaki " benim karnım nasihate tok" deyişini eleştirip "din nasihattir" hadisini hatırlatır. ama yaşamadığın şeyi birine tembihlemen nasihat değil ahkâm kesmedir diye de esas olanın müslümanca yaşamak olduğunu söyler. kitabı okurken pek çok yerde bahsedilen yanlışları yaptığımı farkettim. aslında iş galiba teoriden pratiğe geçişte takılıyor. mesela insan-eşya ilişkisi abdulkadir es-sufi' nin bir sözü üzerinden işlenmiş. ama eşyayı gönülden veya hayatımızdan çıkarmak için fikir planında inanmış ve ikna olmus olmak çok önemli fakat yetmiyor. kuvvetli bir iman, güçlü bir irade ve de kanaatimce tasavvufî bir eğitim şart.