bazen bir cahil karşısında laf anlatamamanın verdiği, bazen çok duygu yüklenmenin ağırlığının, bazen de susmanı gizemli tadının sebebiyet verdiği durumdur..
(bkz:büyüyoruz)
(bkz:büyüyoruz)
söylediklerinin karşındaki için bir şey ifade etmediğini anladığın anda yapılacak en güzel eylemdir.allah'ü teala furkan suresin'de böyle bir durumda müslümanlara yollarını göstermiştir:"rahmân'ın (has) kulları onlardır ki, yeryüzünde tevazu ile yürürler ve kendini bilmez kimseler onlara laf attığında (incitmeksizin) «selam!» derler (geçerler)"
söylenecek çok şey eğer 'hak' ise ve söylenmesi gerekiyorsa, susmayı tercih etmek yanlıştır.
eğer batıla hizmet varsa ya da münakaşaya sebep olacaksa susmak 'hak'tır.
eğer batıla hizmet varsa ya da münakaşaya sebep olacaksa susmak 'hak'tır.
"diyeceğim çok amma da pek kalabalık yerdesin."
''söz gümüşse,sükut altındır...''
söyleyecekleri arasından hangisini ilk söylemesi gerektiğini kestireme durumu.
(bkz:aşk)
bazen yapılması gereken en güzel şeydir. "ayetleri de dini de kendine tebliğ et. seni sevenlere tebliğ et.peygamber misin ayetlerle nasihat ediyorsun?" diyen birine ne denilebilir ki. susacaksın.
susmak en iyisi çoğu zaman.en zararsızı.aman ağzımdan çıktı ne yapacağım şimdi?lafım nereye çekilecek,ay alındı mı acaba,anlatabildim mi? gibi sorulardan uzak durmanın en rahatlatıcı tarafı susmak.öfkeli anların şeytandan uzaklaştırıcı etkisi.
susmak erdemdir, çok ve boş konuşmaktan allah'a sığınırım.
