merhum aliya izzetbegoviç'in doğu ve batı arasında i̇slam isimli eserinde mukayese ettiği konu:-- alıntı --“i̇nsanlar var ki, güçlü iktidarlara hayrandırlar; disiplini ve ordularda görülen, amiri ve memuru belli olan düzeni severler. yeni kurulan şehir semtleri, sıraları dosdoğru ve cepheleri hep aynı olan evleriyle onların zevklerine uygundur. müzik bandoları, formaları, gösterileri, resmi geçitleri ve bunlar gibi hayatı ‘güzelleştiren’ ve kolaylaştıran şeyleri beğenirler. bilhassa her şey ‘kanuna uygun’ olsun isterler. bunlar tebaa zihniyetli insanlardır ve tabi olmayı; emniyeti, intizamı, teşkilatı, amirlerince methedilmeyi, onların gözüne girmeyi severler. onlar şerefli, sakin, sadık ve hatta dürüst vatandaşlardır. tebaa iktidarı, iktidar da tebaayı sever. onlar beraberdir, bir bütünün parçaları gibi. otorite yoksa bile tebaa onu icad eder.öbür tarafta mutsuz, lanetlenmiş veya lanetli ve daima gayri memnun bir insan grubu vardır. bunlar hep yeni bir şey isterler; ekmek yerine daha ziyade hürriyetten, intizam ve barış yerine daha ziyade insanın şahsiyetinden bahsederler. geçimlerini hükümdara borçlu olduklarını kabul etmeyip; bilakis, hükümdarı da kendilerinin beslediklerini iddia ederler. bu daimî itizalcılar umumiyetle iktidar sevmezler, iktidar da onları sevmez.”-- alıntı --
