hatırlıyorum çocuktum köyde ekmeği fırında pişirirdik ki annem bana erkenden öğretmişti. ortaokuldayım henüz. ekmeği pişirdik geldik ama oruçluyuz cevizli de yapmışız. ben hiç farkında değilim tabi. çocukluk. aldım cevizliyi sofra bezini serdim başladım afiyetle yemeye iftara da kırk kırkbeş dakika var. annem yemekleri pişirmiş bana şaşkın bakıyor bende cevizlinin yarısını mideye indirmişim. anneme bir baktım sonra önümdeki sevizliye ve ardından da televizyona ve anladım ki oruçlu idim. hemen ağzımı yıkadım ama bayağı karnım doymuş yemekte bir tabak çorba içebilmiştim... annem sonraları anlatır anlatır bizleri güldürürdü.
