dünya

büyük oranda demir ve nikelden oluştuğu tahmin edilen iç çekirdeği ay'ın neredeyse yüzde 70'i kadar büyüklükte olup sıcaklığı 6000 santigrat derecedir. i̇şin ilginç tarafı bu sıcaklık güneşin yüzey sıcaklığıyla hemen hemen aynı olması.
büyük bir ateş topunu başka büyük bir ateş topu üzerinde durarak seyrediyoruz. ama bu ateş topu güneş'in aksine plazma değil katıdır. üzerindeki kalın manto tabakalarıyla yüksek bir basınç altında muhafazalı şekilde tutulur. dış çekirdek ise sıvıdır. görünüşe göre dünya bir sufle değilmiş. ben şahsen sufle gibi zannediyordum. çekirdekteki fokurdamalarla lavlar çıkıyor, volkanlar patlıyor zannediyordum. o gene dış çekirdeğin işiymiş.

zalimlerin sahiplendiği gezegen.

yaşım ilerledikçe asla hafife alınmayacak bir yer olduğunu keşfediyorum.
allah hepimize öncelikle sağlık afiyet versin ama cennet'i kazanmak kolay değilmiş. her çağın kendine göre benzer ya da farklı çetrefilli işleri var.

ve şunu fark ediyorum bugüne kadar kendimi donattığım, duvarlar inşa ettiğim konular öyle bir karşıma geliyor ki sarsılıyorum. teorikteki gibi değil.

(bkz:ömür törpüsü)

i̇yi bir yer değil. daha iyi bir dünya da mümkün değil.

ne zaman öleceğiz diye beklediğimiz yer.

i̇ki kapılı bir han.

bir değirmendir dünya mi diyordu şair. öğütülüp gidiyoruz.

bütün emeklerinin boşa gittiği her zaman sıfır da yaşadığın yer.

"ne acaib gece yarabbim. ne bitmez tükenmez gece. sanki dipsiz bir kabı dolduruyorum" dediğim yer. hayatla ölümün arasında çok ilerlediğimiz ve geriye dönmemiz güç olan yer. asla yaşanabilecek bir yer değil. bu azap ne zaman biter olarak baktığım yer.