sade sözle değildir. tabii bunu yıllar evvel bir kamilin dergahında otururken fark etmiştim. hemen hiç konuşmamıştı, herkes başını eğmiş sanki bir şey dinliyor ama tek kelime yok ki... dergahtan ayrıldığımda ise içimde sanki yüzlerce güzel söz işitmişim gibi bir huzur... garip.
"cefa ile azalmayan iyilikle artmayan şeydir"
yahya bin muaz.
(bkz:kahrın da hoş lütfun da hoş)