ilk varoluş anından itibaren her daim hakkında iyi şeyler söylenen kişi. aması kısmına hiç girilmiyor...

ama hasta olunca yüzüne bakmayan
çocuğuna bir kez bile sarılmayan
seviyorum kelimesini geçtim yüzüne tiksinerek bakan
hayatının kötü olmasının suçunu çocuğuna yükleyen
onu dışlayan
hiç bir anında yanında olmayan
çocuğu için harcadığı her dakikayı ızdırapmış gibi düşünen ve bunu çocuğuna hissettiren
doğduğu gibi çöpe atan
ölmesi için kömürlüğe kitleyip bırakan
sussun diye duvara fırlatan ve bunları yaptığı için asla pişmanlık duymayan

ve daha örnek vermeye dilimin varamadığı annelerde var

(bir çoğuna meslek hayatımda denk geldim...)